Kαμιά φορά η μουσική με αφήνει άναυδο με τα τερτίπια που σκαρώνει. Οι Saxon, το 1988, βρίσκονται σε μία μεγάλη καμπή της πορείας τους. Υστερα από σπουδαία άλμπουμ, όπως τα Wheels of Steel, Deanim And Leather, Crusader κ.α., το γκρουπ απογοητεύει με το Rock The Nations και επιχειρεί να... αμερικανοποιήσει πλήρως τον ήχο του, επιδιώκοντας να προσελκύσει περισσότερο την αγορά των ΗΠΑ. Το νέο πείραμα ονομάζεται Destiny... Το άλμπουμ, όμως δεν καταφέρνει απολύτως τίποτα. Απογοητεύει τόσο τους οπαδούς του Νησιού, όσο και αυτούς που είχαν αρχίσει να ακούν Saxon στις ΗΠΑ με το Crusader. Ομως,
μέσα από το «ναυάγιο» του αδιάφορου Destiny, έμεινε ένα κομμάτι, το οποίο έμελλε να αγαπηθεί από τα ραδιόφωνα και από τους μουσικόφιλους που ακούνε... τα πάντα: το Ride Like The Wind. Mία διασκευή του Τεξανού ποπ-ροκ τραγουδοποιού, Christopher Cross, από το ομώνυμο παρθενικό άλμπουμ του 1979. Το κομμάτι μιλά για έναν καταδικασμένο εις θάνατο δολοφόνο από το Τέξας, που τρέχει προκειμένου να φτάσει όσο πιο σύντομα γίνεται στα σύνορα με το Μεξικό και στη σωτηρία του. Η ποπ χροιά του κομματιού και η πιο μέταλ -ουσιαστικά- επανεκτέλεση από τους Saxon, έκανε το Ride Like The Wind να ακουστεί και να αγαπηθεί από περισσότερα αυτιά, αν και οι παραδοσιακοί μεταλάδες και οπαδοί τoυ συγκροτήματος, ποτέ δε συμπάθησαν αυτή την εμπορική προσπάθεια.
