Γύρω στα τέλη των 80's, ένας φίλος κατά πολύ μεγαλύτερός μου, είχε αποφασίσει να... αποκηρύξει τον σκληρό ήχο για τους δικούς του λόγους. Επειδή θα μοίραζε δεξιά κι αριστερά τα βινύλιά του, σε εμένα έδωσε το Nightcomers των Holocaust. «Ακουσέ το προσεκτικά», με συμβούλεψε...
Λίγες μέρες μετά, σε μία τηλεφωνική συνομιλία μας, με ρώτησε πως μου φάνηκε και εγώ του απάντησα με το θράσος της τότε ηλικίας μου: «Καλό, αν δεν αντέγραφαν τους Metallica...». «Αν μου το έλεγες αυτό από κοντά, το κεφάλι σου ακόμη θα γύριζε από τη σφαλιάρα που θα 'τρωγες», μου ψιθύρισε απειλητικά. Αρκετά χρόνια μετά κι όταν η σκόνη της μουσικής εφηβείας μου κατακάθισε και μπόρεσα να αξιολογήσω πιο ώριμα πολλά πράγματα, οι Holocaust και δη το εν λόγω παρθενικό άλμπουμ τους, έγιναν μία από τις πιο αγαπημένες συνευρέσεις μου. Οι Σκωτσέζοι, λοιπόν, εμφανίστηκαν τη χαραυγή μίας δεκαετίας που έμελλε να καθορίσει και να οριοθετήσει κατά κάποιον τρόπο, τον σκληρό ήχο. Το γκρουπ του John Mortimer, δημιούργησε ένα μοναδικό χαρντ ροκ/μέταλ κράμα (ακόμη και για σήμερα θα τολμούσα να πω), δίνοντάς του υπόσταση με συνθέσεις που περιείχαν rock n' roll και doom στοιχεία, ενώ κατά κάποιο τρόπο... προανήγγειλαν την έλευση του μεγαθηρίου, δύο χρόνια μετά, που ακούει στο όνομα Metallica.
Με κομμάτια όπως το Smokin' Valves, το ανυπέρβλητο, απίστευτο Death Or Glory, το Σαμπαθικό Mavrock με το εξωγήινο κιθαριστικό σόλο, το ομώνυμο τραγούδι και το Heavy Metal Mania, στο οποίο ακούς Scorpions από το Taken By Force, αλλά και τους Metallica που... καταφθάνουν (το συγκεκριμένο κομμάτι διασκευάστηκε από τους Gamma Ray στο Land Of The Free το 1995), οι Holocaust όρθωσαν το ανάστημά τους και με όπλο το ξερό ριφ τους και τα εμπνευσμένα σόλο τους προσέφεραν στην ανθρωπότητα αυτό το 38 λεπτο κόσμημα.
Δυστυχώς, ο Mortimer, ξήλωσε τη μπάντα αρκετές φορές. Εβγαλε (ως Holocaust πάντα) το αδιάφορο πανκ/χαρντ ροκ No Mans Land το 1984. Πολύ μετά (1992), ήρθε το Hypnosis Of Birds, στο οποίο βάρυνε ξανά τον ήχο, όμως οι αδύναμες συνθέσεις και η πιο εμπορική προσέγγιση δεν έφεραν αποτέλεσμα. Το 1998 ήρθε το Covenant, πιο κοντά στο NWOBHM, όμως πολύ απομακρυσμένο από το The Nightcomers, ενώ το 2000 ο Mortimer καταφέρνει ένα νέο μεγάλο χτύπημα, με την κυκλοφορία του The Courage To Be. Ενα αξιόλογο, σπουδαίο άλμπουμ που προσέγγισε τους Pentagram, προσφέροντας ένα μεγαλειώδες μέταλ πάρτι. Στο 2003, βρίσκεται η τελευταία προσπάθεια του γκρουπ, ξανά με αλλαγές στη σύνθεση. Το Primal, φέρνει πιο thrash στοιχεία, σε μία εξίσου καλή δουλειά, αλλά για πιο... προπονημένα αυτιά.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι Holocaust, άφησαν το στίγμα τους όλα αυτά τα χρόνια στο metal, όμως το Nightcomers, σφράγισε για πάντα το όνομα του γκρουπ στην αιωνιότητα, με τον... άξεστο, αρχέγονο ήχο του και τις σπουδαίες συνθέσεις και δομές του!
Η Tracklisting:
 |
| O John Mortimer. |
1. Smokin' Valves 03:42
2. Death Or Glory 03:36
3. Come On Back 03:05
4. Mavrock 05:23
5. It Don't Matter To Me 03:14
6. Cryin' Shame 03:10
7. Heavy Metal Mania 04:50
8. Push It Around 04:00
9. The Nightcomers 06:14
THE SHADOW
