{Το ξεκίνημα ενός αδικημένου γκρουπ και το πρώτο άλμπουμ τους που δεν έτυχε της αναγνώρισης που του άξιζε}
Λάτρεις της σκηνής του Canterbury (progressive, psych rock, avant-garde, jazz, αλλά και funk), oι Camel συστήθηκαν στο ευρύ κοινό της εποχής με το ομώνυμο άλμπουμ τους. Εκλεπτυσμένες κιθαριστικές μελωδίες, ήπιο prog, funk/jazz, επιβλητικό Hammond, πρωταγωνιστικό μπάσο και τύμπανα, χαρακτηρίζουν αυτό το πρώτο βήμα του γκρουπ, το οποίο έμελλε να αποτελέσει σημαντικό κομμάτι του progressive των 70's, παρότι έζησε και ζει μέχρι σήμερα στη βαριά σκιά συγκροτημάτων του είδους όπως οι Rush, Genesis, King Crimson και Yes.
Aρκετά πιο ανάλαφροι και ίσως πιο... ακομπλεξάριστοι, οι Camel, ξεχώρισαν για το ιδιαίτερο ύφος τους, συνθετικό και ηχητικό· ένα ύφος πιο προσιτό για το ευρύ κοινό κι όχι αυστηρά για τους λάτρεις του ροκ. Οι Camel ποτέ δεν έγιναν τόσο τεχνικοί όσο οι Rush, τόσο πρωτοπόροι όσο οι King Crimson, τόσο θεατρικοί όσο οι πρώιμοι Genesis, τόσο... καλογυαλισμένοι όσο οι Yes, όμως δημιούργησαν αυτή την αμεσότητα με τον ακροατή, που δε θα συναντήσουμε στα προαναφερθέντα γκρουπ, παρά μόνο σε αυτά του στυλ των Rare Bird ή Kin Ping Meh.
Στο πρώτο βήμα τους θα ακούσουμε ένα γκρουπ φιλόξενο και φιλικό, που... εξηγεί στον κόσμο χωρίς πολλούς... λαβυρίνθους, τον λόγο ύπαρξής του. Λεπτότητα, επιδεξιότητα και πολύ μεράκι, ξεχύνονται από τα επτά κομμάτια του Camel, κάποια από τα οποία δείχνουν να προέρχονται κατευθείαν μέσα από την... καταιγίδα Μeddle των Pink Floyd που έχει παρασύρει το μουσικό στερέωμα το 1971 ή άλμπουμ των Van Der Graaf Generator. Αλλά και κομμάτια σβέλτα και ιδιαίτερα αυτοσχεδιαστικά, όπως το εισαγωγικό Slow Yourself Down, το οποίο παραπέμπει σε Santana (!), με πολλές αλλαγές, χαλαρά φωνητικά του Latimer και ένα απίστευτο πάρτι από το μέσον κι έπειτα με το Hammond και το σπουδαίο rhythm section.
Στο Mystic Queen το μικρόφωνο παίρνει ο Doug Ferguson και ταξιδεύει τον ακροατή σε ένα slow tempo κομμάτι με επιβλητικά πλήκτρα του Bardens κι ένα μεθυστικό κιθαριστικό solo από τον Latimer που καταδεικνύει πως είναι καλύτερος κιθαρίστας παρά τραγουδιστής (ακούστε τον και στο Separation).
Οι Camel συνεχίζουν με το... κινηματογραφικό instumental, Six Ate και στο συναρπαστικό Separation, ο Andy Ward πίσω από τα τύμπανά του είναι ξεσηκωτικός. Κι όταν μπαίνουν στην... κουβέντα οι υπόλοιποι, τότε το κομμάτι εκτοξεύεται (μαζί κι ο ακροατής). Το Never Let Go αποτελεί ένα πραγματικό κομψοτέχνημα. Ακούγεται εύθραυστο, ο Bardens ερμηνεύει πολύ ιδιαίτερα, το φλάουτο και το solo του Latimer προκαλούν ρίγος και μέχρι να τελειώσει, σε έχει κατακτήσει. To Curiosity που ακολουθεί μοιάζει κατώτερο (πάντα το επόμενο κομμάτι του highlight ενός άλμπουμ... πληρώνει τη νύφη) και η αυλαία πέφτει με το δεύτερο instumental του άλμπουμ, το Arubaluba, σαφώς ανώτερο από το Six Ate.
Για την πλειονότητα των κριτικών και φίλων των Camel, το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι υποδεέστερο των τριών επόμενων, Mirage, The Snow Goose και Moonmadness. Για την πλειονότητα των κριτικών και των φίλων του progressive - psychedelic rock, οι Camel είναι υποδεέστεροι άλλων γκρουπ. Δεν έλαβαν ποτέ την αναγνώριση που ίσως τους άξιζε.
Εγώ θα διαφωνήσω με όλους αυτούς. To ντεμπούτο των Camel θεωρώ πως είναι ένα αξιοπρεπέστατο έργο, είναι η αρχή μιας ιδιαίτερα ανοικτόμυαλης μπάντας, ένα άλμπουμ που... σφάζει με το βαμβάκι, περιέχει σπουδαία πράγματα τόσο σε έμπνευση όσο και σε εκτέλεση από τους Andy Latimer, Doug Ferguson, Andy Ward και Pete Bardens, τέσσερις Εγγλέζους που χωρίς θόρυβο και ουρλιαχτά, δημιούργησαν τον δικό τους χώρο στη μουσική ιστορία. Και τους ευχαριστούμε.
ΤΗΕ SHADOW
Υ.Γ.: Θέλω να επαναλάβω για πολλοστή φορά, πως όταν θέλετε να εξερευνήσετε ένα νέο ή παλαιό άλμπουμ, μην το «σκοτώνετε» ακούγοντάς το από τα ηχεία κάποιου pc ή smartphone κτλ. Ο καλός ήχος δεν θέλει ούτε κόπο, ούτε χρήματα. Μην χαραμίζετε τη μουσική σας.
Τα κομμάτια:
1. Slow Yourself Down (4:45)
2. Mystic Queen (5:40)
3. Six Ate (6:05)
4. Separation (3:57)
5. Never Let Go (6:22)
6. Curiosity (5:56)
7. Arubaluba (6:29)
Total Time: 39:14
ΤΗΕ SHADOW
Υ.Γ.: Θέλω να επαναλάβω για πολλοστή φορά, πως όταν θέλετε να εξερευνήσετε ένα νέο ή παλαιό άλμπουμ, μην το «σκοτώνετε» ακούγοντάς το από τα ηχεία κάποιου pc ή smartphone κτλ. Ο καλός ήχος δεν θέλει ούτε κόπο, ούτε χρήματα. Μην χαραμίζετε τη μουσική σας.
