«Eδώ είμαστε», σκέφτηκα. «UFO θες φίλε, αλλά τι; Phenomenon, Force It,
No Heavy Petting, Lights Out ή Obsession;», μονολόγησα, τρίβοντας το πιγούνι μου. Πέντε δίσκοι με ιστορία. Ο πρώτος έχει τα δύο ιστορικότερα κομμάτια τους, ενώ οι υπόλοιποι τέσσερις, είναι πιο ολοκληρωμένοι. Τελικώς, η ιεραρχία επικράτησε σ' αυτό το σύντομο... μπράντεφερ με τον εαυτό μου και το διαμάντι του 1974 και τρίτο άλμπουμ του γκρουπ, θρονιάστηκε στο πλατό του πικ απ...
Tι μαγική δουλειά, τι σπουδαίο άλμπουμ, τι φοβερή παραγωγή, τι κομμάτια... Αν και η tracklist έχει αλλάξει σειρά κατά καιρούς, αναλόγως τα κέφια των εταιριών (ουσιαστικά έχουν βάλει πρώτο κομμάτι το Oh My αντί του Too Young To Νο), η ουσία δεν έχει χαθεί στο ελάχιστο. Το γκρουπ έπειτα από δύο πρώτους δίσκους με space και prog πινελιές, αποφασίζει να χωρίσει με τον κιθαρίστα Mick Bolton και να προσλάβει τον Michael Schenker που μόλις τα έχει βροντήξει από τους Scorpions. Η απογείωση επιτυγχάνεται άμεσα. Είναι η στιγμή που το σχήμα γίνεται... Phenomenon στην παγκόσμια ροκ σκηνή, γεννώντας τα θρυλικά Doctor Doctor και Rock Bottom, τα οποία θα αφήσουν εποχή.
Λίγη βότκα με λεμόνι τσιτώνει τη γλώσσα και τη διάθεση όσο πρέπει, την ώρα που τo Oh My μπαίνει τόσο μοναδικά, σαν να το ακούω για πρώτη φορά. Ο Pete Way καλπάζει στο μπάσο και ο Μοgg ντύνει φοβερά το κομμάτι, πριν ο Schenker το πάρει... επ' ώμου, τονίζοντας το λόγο εισόδου του στο γκρουπ. Τι φοβερό κομμάτι, αν και δεν πρέπει να είναι ούτε 3 λεπτά. Αμέσως, σειρά παίρνει το Chrystal Light. Πιο αργό τέμπο, πιο παθιασμένος Mogg. Τι χάσιμο... ό,τι πρέπει για την ώρα. Και μετά, ιστορία. Doctor Doctor, χιλιοδιασκευασμένο, χιλιοτραγουδισμένο, χιλιοπαιγμένο, μα πάντα νέο και φρέσκο. Μπούκα με τα ντραμς του μεγάλου Andy Parker, το μοναδικό ριφ του Schenker και μετά γκάζι. Η καταιγίδα ξεσπά και νιώθεις ένας μικρός θεός κάθε φορά που σε λούζει.
 |
| Από αριστερά: Mogg, Schenker, Parker, Way. |
Το Τοo Young To No που ακολουθεί αδικείται μόνο και μόνο επειδή είναι μετά το Bottom. Parker και Way δε σταματούν να «παίζουν» ούτε εδώ, ανεβάζοντας πολύ το κομμάτι στο φινάλε του. Οι ρυθμοί πέφτουν κι άλλο με το Time On My Hands, όμως ο Mogg κυρίως, αλλά και ο Schenker το κρατoύν μοναδικά και σε ψηλά επίπεδα. To Built For Comfort θα μπορούσε να βρεθεί σε άλμπουμ των Purple, αν δεν υπήρχε ο Mogg που σφραγίζει το... copyright. Είναι αυτό που έλεγα στην αρχή.
Το Phenomenon έχει τρελά άσματα, όχι όμως τη διάρκεια που θα 'πρεπε, πράγμα που συναντάμε στο θεσπέσιο Force It. Eντάξει, μη τα θέλουμε και όλα... Αμέσως μετά μπαίνει το Lipstick Traces, ένας... μονόλογος του Schenker που φανερώνει την... Σκορπιονίστικη καταγωγή του και το φινάλε έρχεται με το Queen Of The Deep, πιο ζωηρό, όμως και εδώ οι Scorpions είναι «παρόντες». Συγκλονιστική για μία φορά ακόμη η ερμηνεία του Mogg και το σόλο του Schenker που ακολουθεί πριν από το τελικό ριφ.
Oι νεότερες εκδόσεις του 2007, όπως και αυτή του βινυλίου, περιλαμβάνουν τρία bonus κομμάτια που «λένε» πολλά: το «αρρωστημένο» Sixteen, το Give Her The Gun, το Sweet Little Thing, καθώς και δύο demo εκτελέσεις. Αν ακόμη δεν έχετε ανακαλύψει τους UFO, μην κοιτάτε στον ουρανό. Αναζητήστε τους σ' αυτά τα άλμπουμ, κάνοντας αρχή απ' το Phenomenon, με κομμάτια που θεμελίωσαν το χαρντ ροκ. Ακούστε πραγματικό, ατόφιο, έντονο ροκ. Δε θα χάσετε...
THE SHADOW
Y.Γ. Η φωτογραφία του UFO του εξωφύλλου, είναι αληθινή (όπως υποστηρίζεται) και η πρωτότυπή της βρίσκεται στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ, τραβηγμένη στις 22/2/1960 στις 6.18 a.m. στο Μπρόμλεϊ του Λονδίνου.
