Αν και άργησα να την αγοράσω, αισθάνθηκα ένα λεπτό ρίγος, πιάνοντας τη βιογραφία (κι όχι αγιογραφία) του James Hetfield (O λύκος στο κατώφλι των Metallica). Λάτρης της τυπογραφίας και φυσικά του βιβλίου, βούτηξα με μιας στις λευκές σελίδες της δουλειάς του Mark Eglinton, βιογράφου του θρυλικού πλέον ηγέτη των Metallica...
Aν και η έκδοση (Συμπαντικές Διαδρομές) βρίθει ορθογραφικών λαθών και η μετάφραση θυμίζει σε κάποια (ελάχιστα ευτυχώς) σημεία... google, οφείλω να ομολογήσω πως το βιβλίο αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για κάθε πιστό οπαδό του γκρουπ και γενικότερα, για κάθε φίλο του σκληρού ήχου.
Διαβάζοντάς το, είδα αρκετά πράγματα με διαφορετικό μάτι και ακούγοντας ξανά τα άλμπουμ των Metallica, θαρρείς πως κάτι έχει αλλάξει πλέον, έτσι μαγικά. Ο αναγνώστης και... γνώστης της πορείας του συγκροτήματος, θα «δει» έναν άγνωστο ή καινούριο James Hetfield μέσα από τις 225 σελίδες του βιβλίου. Θα ανακαλύψει μέσα από μαρτυρίες κορυφαίων καλλιτεχνών του thrash, πράγματα που δεν είχαν βγει στο φως, από τη ζωή του ιδίου και των Metallica· κυρίως όμως θα κατανοήσει το λόγο που ο συγκεκριμένος άνθρωπος, αποτελεί πρότυπο και αντικείμενο θαυμασμού, όχι μόνο των οπαδών, αλλά πολλών σπουδαίων συναδέλφων του: Η «στιχουργική ευφυΐα του», η «κιθαριστική ταχύτητα και ακρίβεια που άφησε εποχή», η ανακάλυψη του «palm muting» που καθόρισε τον thrash ήχο, είναι μερικά από τα στοιχεία που παραθέτονται στη βιογραφία αυτή.
Chuck Billy, Mille Petrozza, Jeff Waters, Rex Brown και πολλοί άλλοι, αναλύουν το μουσικό μεγαλείο, αλλά και τον... παρεξηγημένο (;) χαρακτήρα του Hetfield, τα άλμπουμ του γκρουπ, τον προσωπικό του κατήφορο με το αλκοόλ, το Napster, τη στενή φιλία με τους Pantera, των οποίων αποτέλεσαν την κύρια επιρροή, αλλά και αιτία για να αλλάξουν οι τελευταίοι τα πάντα στη μουσική αυτή.
Συμπαθείτε ή όχι τον Hetfield και τους Metallica, προτείνω να βρείτε και διαβάστε το συγκεκριμένο βιβλίο. Είναι σίγουρο πως αυτό το... ένα, δύο, τρία πραγματάκια που θα μάθετε γι' αυτούς θα σας βοηθήσουν να κατανοήσετε καλύτερα το thrash και το μέταλ γενικότερα. Kλείνω με μία χαρακτηριστική φράση από αυτή τη βιογραφία: «Το thrash είναι πολύ ταπεινός όρος για αυτό το θαύμα επιθετικότητας και ακρίβειας».
THE SHADOW
