Είναι ίσως από τις ελάχιστες στιγμές που ένας καλλιτέχνης ή ένα γκρουπ αποφασίζει να διασκευάσει κάτι και το εγχείρημά του στέφεται με απόλυτη επιτυχία. Τι σημαίνει απόλυτη επιτυχία; Να πάρεις ένα κομμάτι και να το κάνεις «δικό σου», διατηρώντας το σεβασμό που αρμόζει στο ορίτζιναλ τραγούδι. Και οι Metallica το κατάφεραν με το παραπάνω με την κυκλοφορία του Garage Inc. το 1998. Και δε μιλάμε για ένα κομμάτι, αλλά για 27, έστω κι αν πολλά τα έχουν ανασύρει από το παρελθόν τους!
Αφορμή για να γράψω γι' αυτή τη δισκάρα, αποτέλεσε η πριν από καιρό απόκτηση του εν λόγω βινυλίου, αυθεντικού και κατακαίνουργιου, οπότε καταλαβαίνετε χαρά... Το cd το οποίο έχω από το 1998, οπότε και διανεμήθηκε, έχει παίξει άπειρες φορές· άπειρες λέμε. Και από που να πρωταρχίσεις. Από τους Μotorhead, την κορυφαία -για μένα- διασκευή όλων των εποχών Αm I Evil? των Diamond Head (μας το θυμίζουν ξανά από το 1984), το Turn The Page του Bob Seger, το Die, Die My Darling των Misfits που θα ζήλεψε και ο ίδιος ο Danzig; Το θεϊκό Astronomy των Blue Oyster Cult ή το ομώνυμο έπος των Blitzkrieg (πάλι από το 1984) και τον δυναμίτη So What των πανκιών Anti-Nowhere League; Τόσες κομματάρες που συγκεντρώθηκαν και διασκευάστηκαν από ένα κολοσσιαίο γκρουπ με το αποτέλεσμα να κάνει τους Metallica ακόμη πιο σπουδαίους (τότε), μετριάζοντας κάπως το σοκ από τα Load και Reload. Ενα άλμπουμ που κατά την άποψή μου, αποτελεί ένα μοναδικό μνημείο και οδηγό για τις διασκευές και όσους επιχειρούν να «πειράξουν» ένα ξένο κομμάτι. Αν δεν το έχετε εκτιμήσει ακόμη, δώστε του μία ευκαιρία. Οσοι το έχουν, κρατούν στα χέρια τους ένα μοναδικό θησαυρό. Σημειωτέον, στο Am I Evil και στο Blitzkrieg μπάσο παίζει ο αξέχαστος Cliff Burton, ενώ στο Tusday's Gone oι Pepper Keenan των Corrosion of Conformity, Jerry Cantrell και Sean Kinney των Alice in Chains, Jim Martin των Faith No More, John Popper των Blues Traveler (φυσαρμόνικα), Gary Rossington των Lynyrd Skynyrd και ο Les Claypool των Primus (μπάντζο).
THE SHADOW
