Σαν σήμερα πριν από 23 χρόνια, κυκλοφόρησε τo Nevermind. O σπουδαιότερος δίσκος των Nirvana και ο επιδραστικότερος των 90's, μαζί με το Cowboys From Hell των Pantera. Eίναι το άλμπουμ που έφερε επανάσταση στο grunge, άλλαξε όλα τα δεδομένα μέχρι εκείνη την εποχή, ενισχύοντας την τάση που θα εγκαθίδρυε λίγο αργότερα το stoner ροκ και μέταλ. Το Nevermind αγαπήθηκε παράφορα από κάθε μουσικό αφτί και πιστέψτε με, ακόμη και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, αδυνατώ να αντιληφθώ το γιατί. Και μην πει κανείς ότι ήταν εμπορικό άλμπουμ...
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Kurt Cobain λέγεται ότι προσπαθούσε από τις αρχές της δεκαετίας του '80 να φτιάξει μία μπάντα. Το 1985 καταφέρνει να δημιουργήσει τους Fecal Matter, κυκλοφορώντας μία demo κασέτα 7 κομματιών με τίτλο Illiteracy Will Prevail. Αυτή η προσπάθεια κεντρίζει το ενδιαφέρον του Chris Novoselic. Με διάφορους ντράμερ κατά καιρούς, το σχήμα κάνει κάποια live υπό την... επήρεια των Melvins, την ώρα που το grunge
1990. Ο David Grohl παίρνει τη θέση του Channing. H μεγάλη στιγμή φθάνει. Το Nevermind είναι γεγονός. Οι πρώτες μέρες κυλούν σχεδόν αδιάφορα, όμως όσο περνάει ο καιρός οι Nirvana εκτοξεύονται όλο και πιο ψηλά. Σε λίγους μήνες το άλμπουμ (που παρολίγο να ονομαστεί Sheep) γίνεται Νο 1 παντού. Το Smells Like Teen Spirit παίζει ακόμη και στους... παιδοτόπους· πραγματική παράνοια. Το κομμάτι έχει γίνει το απόλυτο χιτ και τα πρώτα μπλουζάκια Nirvana εμφανίζονται. Τα φορούν ακόμη και άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ σχέση, όχι μόνο με το grunge, αλλά και το ροκ γενικότερα. Η απρόσμενη και τόσο μεγάλη επιτυχία του άλμπουμ, αλλά και η κανιβαλίστικη υπερπροβολή τσακίζει τον εύθραυστο ψυχισμό του Cobain, που από τη μία μέρα στην άλλη γίνεται ροκ σταρ, κάτι που απεχθανόταν όσο τίποτα άλλο. Δεν το αντέχει. Δεν μπορεί όμως να κάνει τίποτα. Το Nevermind είχε κατακτήσει τον κόσμο. Με κομμάτια - σταθμούς, με κομμάτια - δυναμίτες που ξεσκίζουν τα ηχεία και τα σωθικά. Δε θα μπω καν στον κόπο να γράψω για κάθε κομμάτι του άλμπουμ ξεχωριστά. Πως μπορώ να σχολιάσω το In Bloom, το Breed, το Territorial Pissings (εμπορικότατο ε;), το Lounge Act; Singles με το κιλό...
 |
| Φωτογραφία τραβηγμένη λίγο μετά την αυτοκτονία. |
Το γκρουπ γίνεται πρώτο όνομα του mainstream και επηρεάζει εκατοντάδες άλλα στη συνέχεια. Η αρχή του τέλους για τους Nirvana και τον Cobain όμως έχει ξεκινήσει. Στη ζωή του πέρα από τις άπληστες εταιρίες, μπαίνει η Love, του χαρίζει ένα κοριτσάκι και ατελείωτες ώρες καταχρήσεων, κατάθλιψης και αυτοκαταστροφής. Οι Nirvana κυκλοφορούν το Incesticide με παλιά singles, EPs και διασκευές. Το άκρως αντιεμπορικότατο In Utero έρχεται για να κλείσει τον κύκλο του γκρουπ, της διαστροφής του Κurt και τα στόματα όσων αυθαίρετα είχαν κατατάξει τους Nirvana στα εμπορικά συγκροτήματα, αλλά και κάποιων επικίνδυνα ηλιθίων που τους θεωρούσαν ποπ!!!
Το Νevermind, 23 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, παραμένει στο ρουθούνι κάθε κομπλεξικού ταμπελάκια που αρνείται να παραδεχθεί κάτι, μόνο και μόνο επειδή πέτυχε εμπορικά. Ελάχιστοι σήμερα έχουν καθίσει να κρίνουν το άλμπουμ ΚΑΘΑΡΑ ΜΟΥΣΙΚΑ. Ιδεολογικά δεν το δέχονται. Δε γίνεται να ακούσουν και να παραδεχθούν κάτι που ακούει και το 15χρονο στο διπλανό διαμέρισμα.
Τους παρακάμπτω και συνεχίζω. Οι Nirvana όσο και να πονάει μερικούς ήταν ο Cobain και το αντίστροφο. Η μουσική και τα κομμάτια ήταν ο Cobain. Αυτός ο καταθλιπτικός νέος με τις χίλιες δυο ψυχώσεις, κατάφερε να δημιουργήσει μουσική παίζοντας «θόρυβο», με σόλο της «πλάκας» και φάλτσα φωνή. Κατάφερε να γίνει όμως το σήμα κατατεθέν μιας ολόκληρης εποχής και σήμερα ξέρουμε πως ακούγοντας μία και μόνη νότα από οποιοδήποτε τραγούδι τους, καταλαβαίνουμε ότι είναι οι Νirvana.
 |
| Το μωρό του εξωφύλλου είναι σήμερα ο εικονιζόμενος 23χρονος, Spencer Elden. H φωτογραφία του άλμπουμ τραβήχτηκε από τον Kirk Weddle για μόλις 200 δολάρια και χωρίς κανένα πνευματικό δικαίωμα... |
Ο Cobain επέλεξε να δώσει τέλος στη ζωή του στις 5 Απριλίου του 1994, με έναν τρόπο που όλοι γνωρίζουμε (είχε προσπαθήσει ήδη πιο παλιά στη Ρώμη, καταπίνοντας 60 χάπια σε συνδυασμό με ναρκωτικά και αλκοόλ). Γνωρίζουμε όμως τελικά ή η αλήθεια είναι διαφορετική; Πολλα σενάρια με κυρίαρχη τη Love, είδαν το φως της δημοσιότητας σχετικά με τις συνθήκες θανάτου του Kurt, όμως ό,τι και να πει κανείς, ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης είναι πλέον ιστορία και τίποτα δεν το αλλάζει.
Οσοι έχετε το Nevermind σε CD, αφήστε το να παίξει μετά το Something In A Way. Aρκετά λεπτά μετά υπάρχει το κρυφό κομμάτι Endless Nameless που τα «σπάει» για κανά 7λεπτο. Τη μίξη του άλμπουμ έχει κάνει ο Andy Wallace, o άνθρωπος που μίξαρε και το Seasons In The Abyss των Slayer. Η τελευταία συναυλία των Nirvana έγινε στο Μόναχο, ένα μήνα πριν αυτοκτονήσει ο Cobain (1 Μαρτίου 1994).
• Το κλιπάκι που ακολουθεί είναι από τα MTV Awards του 1992. Ο Cobain ήθελε να παίξουν το ακυκλοφόρητο τότε Rape me από το In Utero, όμως οι διοργανωτές τούς το απαγόρευσαν, λόγω στίχων, τονίζοντάς τους πως θα τους «έκοβαν» για διαφημίσεις αν δεν έπαιζαν το Lithium. Oι Nirvana όπως θα δείτε, ανέβηκαν στη σκηνή ξεκινώντας να παίζουν το Rape me. Για λίγα δευτερόλεπτα όμως, όσο έπρεπε για κάποια... μίνι καρδιακά των υπευθύνων. Αυτός ήταν ο Kurt Cobain. Μετά συνέχισαν να παίζουν το συμφωνημένο Lithium. Στο τέλος ξεσπούν, διαλύοντας τα πάντα στη σκηνή με τον Novoselic να πετάει το μπάσο του ψηλά και να το «τρώει» κατακέφαλα.
